اگر کاری نکند و یک جا بنشیند، همان کودکِ تودل برو  است که وقتی لبخند می‎زند،‌ احساس می‎کنی با هر لحظه لبخندش می‎شود یک روز شادی کرد،‌ امّا وقتی هم‎نشین و هم‎سخنت می‎شود، ورق برمی‎گردد. دیگر در مقابلت یک کودک نمی‎بینی. کسی را می‎بینی که از بزرگی فقط قد و قامتش را ندارد. چیزهایی می‎داند که بزرگ‎ترها وقتی کوچک بودند،‌ حتّی از ذهنشان عبور هم نمی‎کرد. به قدری در بازی‎هایی که هدیۀ پدر و مادرش بوده!! نقش‎های جور و ناجور دیده و به اندازه‎ای خیالات هپروتی به جانش تزریق شده که دیگر صفای دوران کودکی را ندارد. او دیگر کودک نیست!   در این کتاب ابتدا با موضوع مهمی به نام نقش خیال و تفکر در تربیت فرزند روبرو می‌شوید. تغییری که بازی‌های رایانه‌ای در دیدگاه فرزندان ما نسبت به مفاهیم کلیدی و مقدس ایجاد می‌شود،بحث دیگری است که در این کتاب آمده است.