هدف این کتاب نشان دادن چیستی «مبانی انسان‌شناسی علوم انسانی حکیمان پیشاصدرایی» از دیدگاه ابن سینا و ابن مسکویه است. کارکرد «مبانی انسان‏شناسی علوم انسانی» یا به تعبیر ما «انسان کنش‏شناسی» نشان دادن زمینه‌های پیدایش دانش‌های انسانی/اجتماعی و روش‌شناسی‌های آنهاست. دانش‌هایی که در گذشته با نام تهذیب اخلاق، تدبیر منزل و سیاست مدن شناخته می‌شدند. بدیهی است که تبیین ارتباط آن با بنیادهای علوم انسانی/اجتماعی امروز نیز بخش ضروری این طرح خواهد بود. خاستگاه آموزه‌ها، مفاهیم، روش‌ها و نظریاتی که در دانشهای انسانی گذشته موجود است، ریشه در اندیشه‌های اندیشمندان دانشهای انسانی درباره هویت انسان دارد. این فرایند در دیدگاه‌های حکمای اسلامی به روشنی تقریر شده است.
از مهمترین عناصری که تبیین آن در این میان لازم است تقریری از چیستی حکمت عملی و دانش‌هایی است که ذیل آن می‌گنجند؛ به نحوی که بتوان این بخش از حکمت اسلامی را به مثابه بنیادهای دانشی برای شناخت و اداره امور فردی و اجتماعات به کار گرفت.