از نظر بسیاری از ما کار ایدئال کاری است که از آن لذت ببریم و درآمد کسب کنیم؛ و البته پیامبران موفقیت و کامیابی نیز همیشه گفته‌اند که موفقیت باید از درون ما زاده شود، از پیدا کردن کاری که به آن عشق می‌ورزیم: وقتی می‌شود «کار رؤیایی‌مان» را انجام دهیم و از این راه ثروتمند هم شویم، دیگر چرا باید به وام سی‌ساله با سود ثابت تن دهیم؟ اما میا توکومیتسو، برخلاف این تصویر از «کار با عشق»، نشان می‌دهد که امروزه شکافی عمیق میان آن خیال‌پردازی‌های عوامانه و واقعیت طاقت‌فرسای کار وجود دارد؛ کارگران کار بیشتری می‌کنند و دستمزد کمتری می‌گیرند. توکومیتسو می‌گوید وقت آن رسیده که شعار «کاری را بکن که دوست داری» را کنار بگذاریم: باید نشان دهیم که این شعار چگونه همیشه به سود کارفرمایان بوده است و چطور ما با رضایت کامل تن به این بهره‌کشی داده‌ایم؛ این نخستین قدم برای رسیدن به کار ایدئال است.