گرایش‌های رفتاری افراد یک جامعه و ویژگی‌های روان‌شناختی آن‌ها نقش مهمی در توسعه پیدا کردن آن جامعه دارد. روان‌شناسان در جوامع توسعه‌نیافته تاکنون عمدتاً کوشش کرده‌اند تا افراد را با محدودیت‌های وضع موجود سازگار کنند و صرفاً آلام آن‌ها را تقلیل دهند. اما کار مهم‌تر آن‌ها باید در جهت ریشه‌یابی عادت‌های رفتاری نادرست افراد باشد تا مسیر توسعه هموار شود. گرایش‌هایی همچون خلاقیت، انگیزه، مثبت‌نگری، اعتمادبه‌نفس، عزت نفس، امید به آینده، خودکارآمدی، سرمایۀ اجتماعی، و سرمایۀ روانی باید با کمک روان‌شناسان یک جامعه تقویت شود. کتاب حاضر مجموعۀ ۷ مقاله در باب رابطۀ روان‌شناسی و توسعه است که اهمیت آن را در توسعۀ جوامع نشان می‌دهند و نقشی که باید روان‌شناسان در جامعه ایفا کنند را روشن می‌کنند.
نویسنده کتاب معتقد است توسعه‌یافتگی و توسعه‌نیافتگی رابطه‌ای مستقیم با روان‌شناسی افراد و جوامع دارد و نقش روان‌شناسی را در این مهم باید جدی گرفت، چراکه مفاهیمی همچون خلاقیت، انگیزه، مثبت‌نگری، اعتمادبه‌نفس، عزت نفس، امید به آینده، خودکارآمدی، سرمایهٔ اجتماعی، سرمایهٔ روانی و امثال آن، که نیروی محرکهٔ افراد و جوامع به‌سمت توسعه‌یافتگی به شمار می‌روند و رابطه‌ای مستقیم با توسعه دارند، مفاهیمی روان‌شناختی هستند.