انسان موجودی است که در میانِ دو بی‏نهایت قرار دارد: تکامل و سقوط. این عنصرِ مستعد می‏تواند برترین موجود هستی و نیز پست‏ترین آنها شود. سرشتِ او بر نیکی است و او می‏تواند با قدرتِ «خرد» و «انتخاب» و راهنمایی سفیران الهی، به سوی کمال گام بگذارد، اما با این حال می‏تواند تسلیم هوس، غفلت و جهل شود و همه سرمایه‏های وجودی خود را از بین ببرد و به ورطه سقوط فروافتد.
بی‏شک، عامل سقوط او آفت‏ها و رذایلی است که به آنها دچار می‏شود، اما این آفت‏ها کدامند؟ در این کتاب، آفت‏ها و آسیب‏های رفتاری انسان از دیدگاه قرآن، در سه بخش تنظیم شده است: انسان در قرآن، سرچشمه‏های رذایل و آسیب‏های فردی و اجتماعی انسان.