کاوش‌های بین‌فرهنگی جدید که توسط روان‌پزشکان، روان‌شناسان، جامعه‌شناسان و دیگر متخصصان علوم رفتاری انجام گرفته، مشخص نموده است که دین نقش تعیین‌کننده‌ای در سلامت جسمی و روانی افراد در جوامع مختلف دارد. به دیگر سخن، بسیاری از محققان بر این باورند هنگامی که روش‌های سنتی و رایج نمی‌توانند اختلالات روانی و جسمانی را درمان کنند، می‌توان با بهره‌گیری از باورهای دینی و اعتماد به قدرت نامحدود خداوند دردهای جسمانی و روانی ناشی از بیماری‌ها را کاهش داد. امروز، چنین باوری نه تنها در جوامع شرقی، بلکه در میان پیروان کلیۀ ادیان سراسر جهان، رواج یافته‌است. به همین جهت، بسیاری از درمانگران معتقدند که ایمان به خداوند و عمل به آموزه‌های دینی و شعائر مذهبی از جمله عوامل مؤثر در تحمل سختی‌ها و سازگاری انسان با موقعیت‌های مختلف زندگی، به‌ویژه شرایط استرس‌زا، می‌باشد؛ زیرا می‌تواند موجبات معنادهی به مرگ و زندگی، احساس نزدیکی به دیگران، سخت‌کوشی و مقاومت در برابر مشکلات، آرامش هیجانی، کنترل خشم و احساس امیدواری در برابر ناملایمات و بیماری‌های سخت جسمانی و روانی را فراهم سازد.