گشتالت رویکردی سیستمی و کلنگر است. جملۀ معروف گشتالت که کل بزرگتر از مجموع اجزای آن است به یکپارچگی همۀ انسانها با یکدیگر و نیز یکپارچگی آنها با کل جهان و هر چه در آن است، اشاره دارد. این رویکرد عمیقاً به جملۀ معروف ادوارد نورتون لورنز که "پروانهای در تبت بال میزند، ترنادویی در تگزاس برپا میشود"، باور دارد. تأثیرپذیری گشتالت از آئینهای معنوی و فلسفۀ شرق ازجمله ذن بودایی و تائو و همچنین دستی بر آتش هنر داشتن بنیانگذاران آن - فریتز پرلز که دلبستۀ تئاتر بود و لورا پرلز که پیش از روی آوردن به روانشناسی، به موسیقی و نویسندگی میپرداخت و نیز پاول گودمن که هنر را پادزهری برای آفتهای اجتماعی میپنداشت - جذابیت گشتالتدرمانی و کار با آن را دوچندان میکند. یاری مراجع برای زیستن در اینجا و اکنون و توجه آگاهی نسبت به لحظۀ حال از ویژگیهای بارز گشتالتدرمانی است و این به معنای انکار گذشته یا نادیده انگاشتن آینده نیست. دیِو مَن، هنرمندانه این رویکرد را در 100 نکتۀ کوتاه، جذاب و خواندنی خلاصه کرده است که مطالعۀ آن نه تنها برای دانشجویان وکارورزان رواندرمانی و درمانگران تازهکار، بلکه برای درمانگران و مشاوران حرفهایِ علاقهمند به فراگیری بیشتر دربارۀ گشتالتدرمانی میتواند ثمربخش باشد. همچنین مطالعۀ این کتاب میتواند مورد اقبال مراجعانی قرار بگیرد که میخواهند با گامهایی آگاهانهتر سفرِ درمانی خود را طی کنند.
0 نظر