خودشناسی از اهداف کلیدی روان‌درمانی است و دوستی با خود، پیش‌شرط دوست داشتن دیگران.
اما خودشیفتگی، خود محوری و اشتغال مفرط با خود، وضعیتی است که لاجرم،بی‌نصیبی از صمیمیت و ارتباط حقیقی را در پی دارد و فرد را به زندانی درونی محکوم می‌سازد.
جرمی هلمز در این کتاب نمودهای مختلف خودشیفتگی را از عالم ادبیات تا کار روزمره بالینی به تصویر می‌کشد و می‌کوشد تا با بررسی خودشیفتگی در گستره‌ای از افسانه‌های آوید تا آراء فروید، کلاین، رزنفلد، کرنبرگ و کوهات، روایت جامعی از چیستی این پدیده به دست دهد.