رفتار هر یک از اعضای خانواده را نمی‌توان بدون توجه به بافتی که در آن رخ می‌دهد درک نمود. خانواده‌درمانگرها اختلال فردِ «مُختل» را نشانه عدم تعادل یا بدکارکردی خانواده تلقی می‌کنند. خانواده‌های بدکارکرد به یک عضو «مُختل» نیاز دارند تا او را به خاطر بهزیستی خانواده قربانی سازند. بنابراین، خانواده‌درمانی می‌کوشد تا ساخت خانواده و سلسله رفتارهای معیوب حاکم را تغییر دهد.
اثر حاضر این فرض رایج را به چالش می‌کشد که آنچه باعث تغییر درمانی می‌شود عمدتاً عناصر منحصر به‌ فرد الگوها و فنون درمانی است، و با تأکید ویژه بر زوج و خانواده‌درمانی پارادایم جدیدی ارائه می‌کند‌. به‌طور خلاصه، پارادایم جدید توضیح می‌دهد که روان‌درمانی نه به‌واسطه سهم منحصر به فرد هر الگوی درمانِ بخصوص یا مجموعة منحصر به فردی از مداخلات، بلکه بیشتر به دلیل مجموعه‌ای از عوامل مشترک یا سازوکارهای تغییر که در تمام درمان‌های اثربخش مشترک است مؤثر واقع می‌شود.
نویسندگان کتاب عوامل مشترک در زوج و خانواده‌درمانی که از نظریه‌پردازان به‌نام و خلاق زوج و خانواده‌درمانی هستند کوشیده‌اند تا با ارائه مثال‌هایی واقعی از جلسات درمانی، مفاهیم و تلویحات ویژه را برای مخاطب تبیین نموده و از این طریق کتابی منحصر به فرد و یگانه را در حوزه زوج و خانواده‌درمانی خلق نمایند.