روان‌درمانی، هم نوعی هنر قلمداد شده ‏است و هم نوعی علم. یکی از درون‏ مایه ‏های محوری کتاب اصول روان‏درمانی این است که روان ‌درمانی نه، صرفاً، هنر است و نه، صرفاً، علم؛ بلکه، هر دو است: روان‏ درمانی تأثیرگذار هنری است که بر علم تکیه دارد. این کتاب مجریان روان‏ درمانی را مخاطب قرار می دهد و در اصل، راهنمای علمی اصول اجرای روان‏ درمانی در طبابت بالینی است. دو اندیشۀ کلیدی خطوط معرفی اصول را در ویرایش سوم ترسیم می ‏کند. اول، اینکه اجرای روان‏ درمانی باید مبتنی بر مفاهیم باشد و دوم، اینکه اجرای روان‏ درمانی باید مبتنی بر شواهد باشد. این درسنامه هم، به آنچه درمانگران باید در کار با بیماران انجام دهند (راهبردهای درمانی) می پردازد، هم، به اینکه چه‏وقت و چگونه باید این راهبردها را اجرا کنند (تاکتیک‏های درمانی). علاوه ‏بر ‏این، به اینکه چرا درمانگران باید روش خاصی را در زمان خاصی به کار بگیرند، یعنی اصول مفهومی ‏ای که همیشه باید سرمشق تصمیمات درمانگران باشد، توجه دارد.