روانکاوی شیوه ای درمانی و مبتنی بر اصولی است که «زیگموند فروید» در ابتدای قرن بیستم، بنیاد نهاد. این شیوة درمانی، روندی طولانی است که در آن بیمار به تدریج به ریشة مشکلات و تعارضهای خود پی میبرد. روانکاوی باید در مورد افرادی به کار گرفته شود که به حداقلی از تکامل و رشد شخصیتی دست یافته باشد. نگارنده در کتاب حاضر، ضمن ارائة تعریفی کلی از روانکاوی و تاریخچة به وجود آمدن آن، مباحثی مانند مراحل درمان روانکاوانه، ساز و کارهای دفاعی، مسیر روانکاوی پس از مرگ فروید، نوفرویدیها و سخن روانکاوی برای انسان معاصر را مطرح کرده است.