در یونان باستان، وقتی از سقراط خواستند عصاره تمامی احکام فلسفی را خلاصه کند، گفت: “خود را بشناس”
ما صاحب وجود خودمان هستیم، اما خیلی کم آن را می شناسیم. شاید شناختن سیارات بسیار ساده تر از فهم چیزهایی که در مغزمان رخ میدهد، باشد. این بی خبری همواره موجب حیرت و آشفتگی مان می شود.
وقتی از شناخت خود سر باز می زنیم، احساسات و امیالی که به آنها بی توجهی می شود ما را رها نمی کنند بلکه خود را به صورت موضوعات دیگر مانند حسادت، خشم، پرخاشگری و افسردگی بروز می دهند.
از آنجا که ما با خود بیگانه هستیم، دست به انتخاب های اشتباه می زنیم به طور مثال، از رابطه ای که ممکن است مفید باشد بیرون می آییم، مهارت های حرفه ای خود را به موقع کشف نمی کنیم و بسیاری موارد دیگر از این قبیل.
بنابراین خودشناسی مقوله ای بسیار با اهمیت است که بر پایه آن هویتمان شکل می گیرد و با آن می توانیم در زمینه های گوناگون زندگی به خصوص عشق، کار و آینده، تصمیماتی مطمئن بگیریم.