از آن جا که ما برنامه ریزی شده ایم تا به آوای درون سرمان واکنش نشان دهیم، بیشتر زمان ها از واکنش نشان دادن به چیزی که در لحظه ی "اکنون" در حال رخ دادن است، باز می مانیم و بیشتر زمان ها به حقیق حضور نداریم. بیشتر انسان ها در دنیایی ذهنی- دنیایی مجازی که تنها نام "جهان" را دارد- زندگی می کنند.
زمانی که از این دنیای ذهنی به "اکنون" سر برآورده و از همه رو در تجربه ی پیش روی خویش حضور پیدا کنیم، ژرفی، غنا و شادی و آرامش را تجربه خواهیم کرد! عشق به آسانی به بیرون، سوی دیگران و همه ی نمودهای زندگی، جاری می شود.