راه های گوناگونی برای پی بردن به آن چه در ضمیر و شخصیت افراد جریان دارد موجود است و یکی از این راه ها بررسی تصاویر خلق شده توسط آن ها است. این اثر همان طور که از نام آن مشخص است همین مسئله را در مورد کودکان پی گرفته و به مبحث روان شناسی نقاشی در کودک پرداخته، از تاثیری که نقاشی در رشد شخصیت، خلاقیت و بهبود شرایط روانی کودک برجای می گذارد سخن گفته و فرایندهای ترسیمی کودک را مورد توجه قرار داده است. نقاشی دارای ارزش رمزی است و مجموعه ای از نمادها و رمزها را در خود جای داده که می توان از آن در تشخیص روانی و روان درمان گری بهره برد.
برای مطالعه شخصیت کودک چندین راه را باید دنبال کرد که عبارتند از: نظارت دقیق بر حرکات و یا بازی، تجزیه و تحلیل زبان گفتاری او، تعبیر خواب و رویاها و نوشته ها (یادداشت روزانه و…) تجزیه و تحلیل نقاشی نیز از همین مقوله است، ولی نقاشی نسبت به دیگر وسایل بیانی، دارای دو امتیاز روش شناسی است که یکی از آن، امکان نظارت از فاصله ی دور و بدین ترتیب پرهیز از دخالت غیرمستقیم بزرگ سالان در نقاشی کودکان و دیگری عبارت است از امکان مقایسه ی نقاشی های مختلف که در زمان های متفاوت کشیده اند. اما آنچه قابل ذکر است؛ یکی دیگر از امتیازات نقاشی بر خط نوشتنی در این رابطه، آن است که تجزیه و تحلیل نقاشی برخلاف خط نوشتنی نیاز به دقت بسیار زیاد ندارد. برای نوشتن حتما باید طبق یک روش، نمونه و بی آنکه به کج و راست متمایل شد، عمل کرد، اما برای نقاشی آزادی عمل بیشتری وجود دارد. در نوشتن چه از نظر ساختمان جمله و چه از لحاظ بکارگیری دستور زبان الزام زیادی وجود دارد و سرانجام این که نقاشی برای کودکان عقب افتاده، یا کر و لال و یا کودکان عصبی، وسیله ی بیان بسیار موثری است.