«ناهشیار هم آن رانۀ زندگی‌ است که ما را به تکرار رفتارهای خوشایند سوق می‌دهد، و هم آن رانۀ مرگی‌ است که ما را به تکرار اشتباهات قبلی‌مان می‌کشاند.»
من تکرار می‌کنم، پس هستم. زندگی ما براساس ضربان تکرارهایی شکل گرفته که ناهشیارمان به ما تحمیل می‌کند. تکرار می‌تواند مثبت باشد و به ما امکان ‌دهد که هرروز بیشتر بیاموزیم و خودمان را اثبات کنیم، اما ممکن است منفی هم باشد و وادارمان کند اشتباهات‌ قبلی‌مان را تکرار کنیم، در آزمون‌های تکراری‌ شکست بخوریم، رفتارهای اجبارگونه‌مان را بارها و بارها انجام دهیم، یا به الکل، مواد مخدر، رابطۀ جنسی یا بازی معتاد شویم.