یونگ در این کتاب از اندیشه‌هایی با ما سخن می‌گوید که به گفته‌ی خود، سالیان سال بخاطر فضای مادی‌گرای آن روزگار و بیم از طردشدن توسط جامعه‌ی علم‌زده در ابراز آن‌ها تردید داشته اما سرانجام در کتاب حاضر که در سال‌های آخر عمرش نگاشته است تصمیم می‌گیرد با ما از این اندیشه‌ها که به اصل شگفت‌آور “هم‌زمانی” ختم می‌شوند سخن بگوید. به باور یونگ،”هم‌زمانی” یک اصل بنیادین و فراگیر است که پدیده‌های فراطبیعی را فقط با آن می‌توان تبیین کرد؛ اصلی که مفاهیم مکان و زمان را که پیش فرض و سنگ بنای اصل علیت هستند به چالش می‌کشد و محدوده‌ی ناخودآگاه را از ناخودآگاه جمعی بشر فراتر می‌برد و آن را به کل جهان طبیعت گسترش می‌دهد.