چه کسی میتوانست تصور کند که دو ماه پس از آغاز سال ۲۰۲۰، اکثر جمعیت جهان قرنطینه شوند، دیگر هیچ هواپیمایی در آسمان دیده نشود، هیچ توریستی در ونیز وجود نداشته باشد و یک رکود اقتصادی تاریخی در جهان اتفاق بیافتد؟ شیوع ویروس کرونا، که با این وجود خطرناک ترین بیماری شناخته شده بشریت نیست، آسیب پذیری شدید دنیای جهانی شده را آشکار نمود.هنگامی که طاعون سیاه در اواسط قرن چهاردهم یک سوم اروپا ( حدود ۲۵ میلیون انسان) را قتل عام کرد،به چینی ها و هندی ها سرایت نکرد، و بی شک آنها حتی از بیماری مطلع  نشدند. چه خوب و چه بد، امروزه همه ما با یکدیگر ارتباط داریم و یک ویروس ساده، که در گوشه ای از گیتی ظاهر میشود، میتواند اقتصاد جهانی را به زمین زده و زندگی بیش از ۸ میلیارد نفر را تحت تاثیر قرار دهد. زیرا تمام ابعاد زندگی  بخاطر این پاندمی دگرگون شده است: زندگی خانوادگی و حرفه ایی ما، همانند ارتباط ما با جهان، فضا و زمان. همه ما- بخاطر خودمان یا نزدیکانمان- نه فقط از بیماری و مرگ، بلکه بخاطر عدم امنیت مادی ، بخاطر از دست دادن آزادی عبور و مرور و عدم امکان برنامه ریزی برای آینده مان متاثر و مضطرب شدیم.
فردریک لونوآر به زبانی قابل فهم برای همگان، جزوه ای برای تاب آوری پیشنهاد می دهد که کمک می کند در زمانه دشوار زندگی کنیم. وی عصب شناسی و روانشناسی ژرف را فرا می خواند، همچنین از فلاسفه بزرگ گذشته- از بودا تا نیچه، در کنار اپیکتت، مونتنی یا اسپینوزا- یاد می کند، آنان که به ما تعلیم می دهند چگونه شادی و آسایش را علی رغم ناملایمات، گسترش دهیم. آیا می توانیم بدین گونه از این بحران فرصتی بسازیم تا نگاه و رفتارمان را تغییر دهیم؟ تا بیشتر شبیه خودمان شویم و با دیگران و دنیا بهتر ارتباط پیدا کنیم؟