معنا چیزی نیست که در خلاء شکل بگیرد. معنا در یک بستر شرایط عینی و ارتباطی و اجتماعی در درون فرد به وجود می آید. معنا را می توان به عنوان یک منبع روان شناختی مهم برای داشتن یک زندگی متعالی و اثرمند در نظر گرفت. فانوسی که روشنایی بر رویدادهای زندگی افراد می تاباند و به انسان ها این توانایی را می بخشد که از تجارب مثبت و منفی خود در گذشته، قدرت و درک بهتری به دست آورند و دیدگاهی جستجوگرایانه نسبت به وضع کنونی خود داشته باشند و به سمت آینده ای ارزشمند پیشروی کنند. کتاب «معنا از دیدگاه روانشناسی مثبت نگر و روان شناسی اگزیستانسیال»، مروری گسترده بر تحقیقات تجربی معاصر و فعالیت های علمی و نظری در مورد معنا و هدف، در ساختن زندگی از دو منظر علمی است. اگرچه ممکن است این ها زمینه های مشترک و بعضا فرضیات متفاوتی داشته باشند، این دیدگاه ها در گفتگوهای این کتاب به صورت مؤثر و راهگشا کنار هم تبیین شده اند. تمرکز روانشناسی مثبت نگر بر نقاط قوت و توانمندی های انسان است تا او به یک تصویر درخشان و منحصر به فرد از خود برسد، درحالی که روان شناسی اگزیستانسیال، به طور سنتی، تمایل دارد جنبه های ناخوشایند و سخت وجود انسان و زیستن او مانند رنج، تنهایی، عشق، مرگ، اراده و مسئولیت را مورد توجه قرار دهد. علی رغم برخی دیدگاه های مختلف روانشناسی مثبت نگر و روانشناسی اگزیستانسیال، این دو رویکرد، معنی و مفهوم آگاهی به معنا را به عنوان عامل روانشناختی مرکزی و فلسفی وجود انسان درنظر می گیرند...