آنچه امروزه دربارۀ سبک نوین ،زندگی بر سر زبانهاست مینیمالیسم است.
هر مینیمالیستی میداند که زندگی سرشار از معامله است. وقت گذاشتن برای چیزی به معنی از دست دادن آن وقت برای چیز دیگر است.
البته به نظر میرسد که در مینیمالیسم موضوع مهم وسایل است اما وقتی به هم ریختگی ها را کنار میزنید و چهارچوب ذهنی جدیدی را می پذیرید می آموزید که مینیمالیسم اصلاً ربط چندانی به وسایل ندارد مینیمالیسم رژیم غذایی نیست که یا آن را رعایت کنید یا نکنید اتاق سفیدی نیست که چیزی داخل آن نباشد به جز یک گلدان پرطراوت و یک اثر هنری همچنین یک کمد کوچولو یا کشویی بدون انباشتگی و خرت و پرت یا اسباب بازیهای دست ساز چوبی مرتب چیده شده نیست.
برعکس مینیمالیسم یک چهارچوب ذهنی است؛ تصمیمی است که براساس آن آهسته و پیوسته در گذر ماهها و سالها برای به دست آوردن زندگی مناسب تلاش میکنید؛ زندگی ای است که با آن کسی که درون شماست هماهنگی دارد، طوری که حتی شما را به فرد بهتری تبدیل میکند و مهمتر از این مینیمالیسم هویتی است از آن شما (و از آن من) تا از امتیازات آن بهره مند شویم.