در وین سده نوزدهم، داستانی از عشق، سرنوشت و اراده در میان خردگرایانی شکل می گیرد که تصویری از آن دوران ارائه میدهد. یوزف بروئر، یکی از بنیانگذاران مکتب تحلیل روانی، در اوج دوران زندگی بسر میبرد. فریدریش نیچه، یکی از بزرگترین فیلسوفان اروپا در آستانه خودکشی ناشی از افسردگی قرار دارد و قادر به درمان سردردهای شدید و سایر بیماریهایش نیست. هنگامی که بروئر می پذیرد نیچه را با کاربرد تجربی «گفتگودرمانی» زیر نظر بگیرد، هرگز انتظار ندارد که بیمار نیز در نشستهای برگزار شده به دنبال آرامش باشد و... اروین دی یالوم در «هنگامی که نیچه گریست»، «واقعیت و تخیل» و «محیط و تطبیق» را درهم می آمیزد تا ماجرایی ماندگار را در مورد نیروی رهایی بخش رفاقت، آشکار سازد. («هنگامی که نیچه گریست» بهترین داستانسرایی در مورد اندیشه های متفکری بزرگ پس از فروید است)