مدت هاست به این نتیجه رسیده ام که 50 درصد راه حل هر مسئله تعریف کردن مسئله است. وقتی این شجاعت را پیدا می کنید تا واقعیت های زندگی را با خود در میان بگذارید از خیال و توهم بیرون می آیید. مثلا اگر می خواهید این مطالب را ارزیابی کنید که چرا نمی توانید به هدفی برسید صداقت به خرج دهید، عذر و بهانه سازی نکنید، توجیه نکنید، براساس قوانین زندگی که تاکنون توضیح داده ایم رفتار کنید. به خصوص توجه داشته باشید که شرایط زندگی شما هرچه باشد، تصادفا اتفاق نیفتاده است. جایی برای عذر و بهانه نیست. شما این دشواری را ایجاد کرده اید.
بپذیرید که اگر خواهان تغییر هستید باید دانشی کسب کنید. تصدیق کنید اگر رفتار مناسبی را تکرار می کنید و می دانید که این رفتار علیه شماست، حتما سود پشت پرده ای در کار است. ویژگی ها و خصوصیات فردی مانع از رسیدن به موفقیت را تصدیق کنید. اگر هراسیده اید بگویید: «ترسیده ام.» اگر سردرگم هستید، این را هم اذعان کنید. چه خوب است وقتی فردا صبح از خواب بیدار می شوید به خود بگویید: «برای نخستین بار در زندگی ام به خود دروغ نمی گویم. برای نخستین بار صادقانه با حقایق رو به رو می گردم.»
نمی توانید آنچه را انکار می کنید درمان کنید. وقتی جنبه های منفی زندگی را تصدیق می کنید کار مثبت انجام داده اید. ممکن است در گذشته این اذعان ها را منفی ارزیابی می کردید، اما این انتخاب پذیرفتن انکار، به جای واقعیت هاست.
منافع ناشی از تصدیق کردن مسائل را در نظر بگیرید. فرض کنید هیئت منصفه دادگاه به متهمی که باید همه عمرش را در زندان بگذراند پیشنهادی بدهند. به او بگویند: «اگر به همه جرایمی که در زندگی مرتکب شده ای اقرار کنی و آن را روی کاغذ بنویسی، از زندان آزاد می شوی. اما اگر همه ماجرا را روی کاغذ ننویسی، در زندان باقی می مانی. اگر همه مطالب را بنویسی، آزادی.»