سرآغاز تمام آغازهایی که در بیرون داریم، آغازی از درون ما و در خود ماست. در ما ظرفیت آغاز هست. بیش از هر موجود دیگر، انسان توانایی آغاز دارد. چرا؟ چون سرشت ذهن آدمی سیال، پویا و تجدیدشونده است. ذهن موجودی روان است و می‌تواند پی در پی با هر تفهم و توجه جدید و با هر التفات نوپدید دوباره شروع شود و خود را تازه کند. این را از کودکی در خود تجربه کرده‌ایم و به حس و حضور دریافته‌ایم که در ذهن ما چه تداعی‌ها و آغازهای نوین اتفاقات تازه‌ای روی می‌دهد. به مدد این سیالیت ذهن خویش است که می‌توانیم خود را تجدید کنیم.
مسئله ما در این کتاب آن است که اگر در آدمی ظرفیت آغاز هست، پس این همه رخوت ها و  پس افتادگی ها از چیست. چگونه می توان ظرفیت آغاز را در خود تر و تازه کرد و آن را بیدار و فعال نگاه داشت و در زندگی و محیط پیرامون خویش جاری ساخت؟