متفکران عصر قدیم و جدید برای موضوعیت کار خود عموما به سبک کردن رنجهای بشری پرداخته اند در این میان برخی وعده حذف کامل آن از زندگی را داده اند و عده ای هم پذیرش کامل رنج را تجویز کرده اند.اما آنچه گو گنبال روان کاو برجسته مکتب روان کاوی یونگ آن را مطرح میکند این است که زندگی مشترک رنج دارد و انسان را گریزی از آن نیست تنها راه آنست که وقتی کسی به رنج خود معنا میدهد و از آزار و فشار آن رهایی میابد و توان زیستن و کشف خود آن را پیدا میکند و این عمل رنج را مقدس و انسان را رستگار می نماید ...