در روان شناسی قصه را خوانده، شنیده یا تجربه کرده ایم که این پدید اثر عمیقی در خودآگاه و ناخودآگاه انسان می گذارد، در ادیان و کتب آسمانی نیز از قصه بسیار استفاده شده است. از کودکی ما دنیارا با قصه گویی پدران و مادران خود آغاز می کنیم و با آن انس و الفت خاص داریم. قصه مجموعه ای از حواس ما را به کار می گیرد، اما در قصه درمانی یک روان درمانگر آگاه، هوشمند و خلاق به دلیل آشنایی با ساختار قصه با دقت علمی بیشتری تیر را به هدف می زند و قصه متناسب را برای بیمار نقل یا خلق می کند، میلتون اریکسون به خاطر باور و اعتماد عمیق به ناخودآگاه انسان و گنجینه های سرشار در آن وارتباط با ناخودآگاهش می توانست از قصه و سایر روش ها، معجزه گونه استفاده کند و جای خوشحالی است که بندلر، گریندر و دیلت، دانشمندان ان ال پی الگوی موفقیت میلتون اریکسون را کشف کرده نظریه هماهنگی، هدایت مؤثر و شرایط موجود و شرایط مطلوب و منابع را در زندگی، روان درمانی و تدریس کشف کرده اند و اینها از نظر روانی ابزار اصلی قصه هستند. قصه و قصه درمانی ابزار بسیار نیرومندی در روابط انسانی مدیریت و به طور کلی زندگی است.