چنانچه به کتاب ها و مقالاتی که پیرامون تربیت فرزندان دختر و پسر به نگارش درآمده اند مراجعه کنیم با دو دسته از نوشته ها رو به رو خواهیم شد؛ یک دسته از آن ها کاملا تفاوت میان دو جنس را انکار می کنند و آن را ناشی از فرهنگ نادرست و شیوه های تربیتی خانواده ها می دانند و تاکید می کنند چنانچه از ابتدا به شکلی یکسان با دختر و پسر برخورد شود این تفاوت ها از بین می روند و دسته ای دیگر از کتاب ها هستند که به تفاوت میان دختر و پسر تاکید دارند اما آن چه عنوان می کنند تنها به باورهای کلیشه ای جنسیتی نادرست دامن می زند و عملا آموزه های درستی را در اختیار نمی گذارد. واقعیت این است که بسیاری از نویسندگان بر اساس باورهای شخصی خود یا به پشتوانه ای سیاسی دست به نگارش چنین کتاب هایی می زنند حال آن که وجود کتابی که بر تفاوت های جنسیتی آگاه باشد اما کلیشه ها را تقویت نکند به وضوح احساس می شود. نویسنده ی کتاب پیش رو که در حدود سی سال سابقه فعالیت در حیطه پزشکی و مسائل مربوط به رشد کودک و نوجوان دارد، در این اثر به تفاوت های جنسیتی میان دخترها و پسرها که به طور عام و نه درباره ی همه ی آن ها صدق می کند می پردازد و با تکیه بر این تفاوت ها نشان می دهد که بهترین شیوه تربیتی و آموزشی آن ها چیست. او به تفاوت میان شنوایی آن ها، شیوه وابسته شدن شان به مواد مخدر، نحوه عملکرد سیستم بینایی یا بویایی در آن ها، توجه شان به بازی های کامپیوتری و شبکه های اجتماعی و… می پردازد و حقایقی مهم را مطرح می سازد که از بروز آسیب های مختلف در دو جنس پیشگیری می کند.