کتاب حاضر به بیان صریح و روشن عقاید و افکار نوساخته ی زیگموند فروید نسبت به تئوری سائق یا همان غریزه، پس از نظریه پردازی درباره ی روانکاوی می پردازد.

گزیده ای از کتاب
درحالی که موضوع پیچیده ی نزاع روشنفکرانه ی فروید با ایده های خودش حل نشده باقی است، تردید اندکی وجود دارد که لحن تهاجمی، قاطع و آشکار نوشته های او- که به نظر می رسد سرشار از یقین و عاری از شک و شبهه است- هیچ نشانی از نزاع و کشمکش فروید با ایده های خود- که باید گاهی اوقات ابعاد جسورانه بگیرد- داشته باشد. این به خاطر صداقت، صراحت و رک گویی تهاجمی فروید است. به نظر من این طور می رسد که پیروان اولیه ی او با ترس آمیخته به احترام به بیانات او گوش می دادند، نه این که مانند حواریون واقعی، عملا جذب افکار و اندیشه های او شده باشند.