طرح تفکر انتقادی به عنوان هدف آموزش، از اواسط قرن بیستم سرفصل فعالیت نظریه پردازان آموزشی قرار گرفت و ضرورت آن به لحاظ نیازِ بافتِ جوامع پیچیده در رویارویی با مسائل و مباحث جدید به وجود آمد و تا آنجا پیش رفت که تصمیم گیرندگان آموزشی را به قرار دادن تفکر انتقادی در برنامه آموزشی هدایت کرد. به همین سبب دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در سال 1980 درس تفکر انتقادی را اجباری کرد تا به عنوان حلقه مفقوده، شکاف میان نظر و عمل در ناکارآیی افراد تحصیلکرده در موقعیت های عملی را مرتفع سازد و با شیوه ای منظم در ارزیابی عقلانی و داوری منصفانه، خردورزی و ژرف نگری را جانشین انباشت اطلاعات نماید.
نویسنده در کتاب «آموزش تفکر انتقادی»، اشاراتی تأمل برانگیز و با ارزش برای خردورزی و ترغیب دانشجویان و مدرسان به تلاش برای کاهش شکاف فزاینده میان نظر و عمل کرده است، اهمیت و اعتبار خردورزی را یادآوری و نویدبخش ورود به آموزش پویا شده است. آموزشی که به جای انباشت اطلاعات، تعمق، پرسش و نقد را تشویق می کند و چگونه نقد کردن را یاد می دهد و به جای غرق شدن در نظریه ها، نقد تیزبینانه و منصفانه ای را هدایت می کند تا به کشف مسائل و تلاش مسئولانه در یافتن راه حل ها منجر گردد.